Grenzen

We worden weer een opgeschrikt, nu door een Nederlands me too schandaal. De commentaren buitelen over elkaar heen. Van meisjes lokken het zelf uit tot alle jongens willen hetzelfde tot schandalig en puur machtmisbruik.

Gedrag

Wij leven in een “moet kunnen” cultuur en ik denk dat het daar mis gaat. Er zijn genoeg mensen die constant de grenzen opzoeken en die het bepalen van die grens bij een ander leggen. En als diegene de grens bepaalt ook nog een potje gaan zeuren. Als dit grensoverschrijdend gedrag gepaard gaat met verschil in leeftijd en positie heb je het dus over machtsmisbruik, niet goed te praten.

Jonge kinderen

In de jaren dat ik voor de klas stond heb ik regelmatig gemerkt dat kinderen niet goed leren waar de grenzen liggen. Nee, het is niet oké om een meisje een tik voor haar kont te geven. Nee, het is niet oké dat je als ouder dit gedrag wegwuift als de juf hier wat van zegt. Het is niet grappig, niet nu, gewoon nooit.

Bagatelliseren

Stop met bagatelliseren van een probleem. Wat nu onschuldig lijkt dat kan later problematisch worden. Grab them by the pussy is geen goede grap.

Moet kunnen? NEE !

Je bent toch ook jong geweest? JA en toen heb ik geleerd wat ik een ander niet moet aandoen. Helaas niet hoe ik mij moest wapenen, meisjes moeten namelijk lief en meegaand zijn, niet zeuren, je bent toch geen non?

Victim blaming

Als een meisje een kort rokje draagt of een diep decolleté heeft dan is dat geen uitnodiging voor Jan en alleman om aan haar te zitten. Victim blaming is een hardnekkig fenomeen dat veel schade aanricht. Door het slachtoffer het gevoel te geven dat het jou niet zal overkomen en dat het haar/ hem eigen schuld is versterk je de onzekerheid en schaamte. Dit kan grote invloed hebben op verwerking en herstel. Niet echt verwonderlijk dat slachtoffers niet gelijk aangifte doen en er liever niet over praten.